‘O u bent geen ambtenaar? Nou dan is dit dus geen écht huwelijk!’ zegt de man met een stelligheid die geen ruimte voor nuance of discussie laat.

Als ritueelbegeleider ben ik inmiddels al heel wat varianten van het huwelijk tegengekomen. Het paar dat afgelopen zaterdag ‘ja’ zei tegen elkaar, koos bewust voor een ceremonieel huwelijk zonder ook een gemeentelijk huwelijk. Wat zij belangrijk vinden om te regelen, leggen ze vast bij de notaris.

Een ander paar vond het ceremonieel huwelijk het belangrijkste. Het ging hen om de liefde en de verbinding, daar wilden ze de nadruk op leggen. Het ondertekenen van de huwelijksakte, het in hun ogen zakelijke deel, deden ze op een ander moment op het gemeentehuis zonder verdere rituelen.

Een derde variant die ik tegenkwam is een stel dat vorige jaar een partnerschapsregistratie is aangegaan en dat dit deze zomer omzet in een wettelijk huwelijk. Daarvoor gaan ze ’s ochtends naar de gemeente, maar ’s middags vieren ze hun ‘echte’ huwelijk met een persoonlijke huwelijksceremonie en geven ze elkaar het ja-woord in bijzijn van familie, vrienden en mij als ritueelbegeleider.

Natuurlijk is er ook de mogelijkheid om een huwelijksceremonie door een combinatie van ritueelbegeleider en ambtenaar burgerlijke stand te laten uitvoeren, zoals bij ‘mijn’ eerste huwelijk. Ik had samen met het paar een persoonlijk ritueel bedacht, dat ging om de essentie van hun relatie. Op het hoogtepunt gaf ik woord aan de ambtenaar, die de wettelijke huwelijksvoltrekking deed, waarna ik de ceremonie weer afsloot.

Als laatste variant is het ook mogelijk om mij als ritueelbegeleider bij de gemeente te laten benoemen als ambtenaar-voor-één-dag. Dan kun je de ceremonie zo persoonlijk en betekenisvol maken als je zelf wilt en gaat dit naadloos over in het voltrekken van het wettelijk huwelijk. In principe is dit mogelijk in Nederland, maar kan het afhangen van het beleid van de gemeente of ze er mee instemmen. Gemeente Heerlen heeft het beleid inmiddels aangepast waardoor ik deze zomer ook ambtenaar-voor-één-dag mag zijn.

Er zijn vast nog meer varianten te verzinnen. Het gaat erom welke manier bij jou past.

Want wat is dan een ‘echt’ huwelijk, waar de stellige meneer uit mijn introductie op doelde?

Van oudsher is een huwelijk geldig als er getuigen aanwezig zijn, dit zie je nog terug in het hedendaagse wettelijke huwelijk. Voor andere mensen is een huwelijk past echt als het kerkelijk wordt ingezegend.

Volgens mij is een huwelijk echt als het voor jouzelf als ‘echt’ voelt. Als je vanaf een betekenisvol moment samen door het leven gaat als man en vrouw. (of man-en-man, of vrouw-en-vrouw)

Is die afgevaardigde van de gemeente dan zo belangrijk? Natuurlijk levert die handtekening en stempel je voordelen (en ook beperkingen) op rondom erfrecht, ouderschap en belastingdienst. Maar zijn dat de dingen waar het in de liefde om draait? Je kiest er toch voor om samen je leven te delen, van elkaar te houden, voor elkaar te zorgen, omdat je van elkaar houdt?

Ik ben nieuwsgierig hoe jij dat ziet. Hoe zou jij willen trouwen? Wat is voor jou een ‘echt’ huwelijk?

Iris

PS: Zijn wij al verbonden op Facebook? Daar deel ik regelmatig ideeën en foto’s.

https://www.facebook.com/levensritueel/

PS: Hoe zou jij willen trouwen? Wat is voor jou een echt huwelijk? Deel het in het onderstaande berichtenveld.