Als ik toen wist wat ik nu weet…

Ik was 33 toen ik trouwde met mijn liefste. Een jaar waarin vanalles gebeurde. Ik wist al dat dit de man was met wie ik mijn leven wilde delen. Het overlijden van mijn vader maakte me er destemeer van bewust hoe fijn het is om me verbonden te voelen met de mensen om me heen. Verder had ik nooit zo nagedacht over het huwelijk en over wat ik belangrijk zou vinden bij een bruiloft.

Met het beperkte referentiekader wat ik had, was ik heel blij met de trouwambtenaar die ons huwde. Het werd een mooie ceremonie, met onze lieve familie en vrienden om ons heen, een klein ritueel om mijn vader te gedenken, ruimte voor onze persoonlijke geloften, ontroerende muziek en mijn lieve zussen als getuige.

In de woorden van de ambtenaar zat humor en symboliek. Maar was het ook krachtig?

Met wat ik nu weet, realiseer ik mij dat ik een samenhang miste. De symboliek was niet onze keuze. Op zich waren de metaforen mooi, en ja, we werken allebei bij een bedrijf dat rollercoasters ontwierp. Maar dat dat voor mij niet goed voelde, zelfs pijnlijk, om de achtbaan als symbool voor ons huwelijk te gebruiken, kon deze man niet weten.

Nu ik zelf liefdesparen begeleid bij hun huwelijk, is de samenhang en symboliek van een ceremonie iets waar ik zorgvuldige aandacht aan besteed.

Een huwelijksceremonie waarin een persoonlijk symbool gebruikt wordt is zoveel krachtiger. Dat is de basis waarmee ik samenhang creëer.

Je met elkaar verbinden, écht voor elkaar kiezen, is iets dat eigenlijk niet in woorden te vatten is. Een symbool roept gevoelens, beelden, gedachten op, is zo herkenbaar en zo persoonlijk.

Als ik denk aan mijn huwelijk, dan denk ik aan Chocolade. Van die pure, van goede kwaliteit.

Mijn lief introduceerde chocolade in mijn huis. Ik was niet zo’n snoeper. We creëerden onze eigen geniet-momentjes, glaasje whiskey, stukje chocolade. Op de bank of in bed. Echt even tijd voor elkaar. De chocolade symboliseert voor mij de eenvoud van samen en genieten van kwaliteit. Het herinnert mij eraan hoe belangrijk het is om samen stil te staan bij hoe fijn je het hebt.

De chocolade is mijn eigen symbool voor ons huwelijk geworden. Hoe krachtig was het geweest als dit de rode draad door onze huwelijksceremonie was geweest?

Dát is waarom ik als ritueelbegeleider graag een symbool gebruik in een huwelijksceremonie. Niet zomaar een symbool, maar iets waar de mensen zelf mee komen, iets dat zo persoonlijk en herkenbaar is. Iets dat je blijft koesteren, ook jaren later.

Iris

PS: Wat vind jij belangrijk bij Huwelijk en Verbinden? Lijkt het je fijn om hier eens vrijblijvend met mij over in gesprek te gaan?
Je bent van harte welkom om een afspraak te maken, klik op onderstaande link.